Het is voor ons allemaal zo’n vanzelfsprekendheid.. Je neemt de eerste lift naar boven en daar ligt hij… Helemaal klaar voor jou… De piste. Met een ultieme perfectie van ribbels wacht hij erop totdat jij in scherpe bochten naar beneden glijdt. Iedereen weet dat die eerste uurtjes het beste zijn want aan het eind van de dag zijn die mooie ribbels opeens veranderd in een zware buckelpiste. En dan kun je alleen maar weer wachten tot morgenvroeg…
In de nacht en vaak ook nog overdag wordt hard gewerkt om de pistes weer helemaal glad te krijgen voor de volgende skidag. Het belangrijkste van het prepareren van de piste is om de eventuele nieuwe sneeuw met de oude sneeuw te mixen en deze gezamenlijk weer aan te drukken zodat de sneeuw weer gelijk verdeeld over de piste ligt.
Tijdstip
We hebben allemaal de pistenbully weleens voor bij zien komen en het lijkt op zich een ontspannen baantje (afgezien van de werktijden dan). Pistes prepareren is echter niet zo eenvoudig als het lijkt. Er komen verschillende factoren bij kijken.
Ten eerste is het tijdstip van prepareren belangrijk maar ook dit is weer afhankelijk van de omstandigheden. Als het nog hevig gaat sneeuwen is het niet zo zinvol om te prepareren, maar vaak wordt dan ook zowel ‘s avonds laat als ‘s ochtends vroeg geprepareerd.
Ten tweede is de temperatuur van groot belang. Bij een dalende temperatuur kan een piste aanvriezen en ijzig worden. Is de sneeuw al bevroren dan bestaat er de kans dat bij het prepareren grove korrels in de sneeuw ontstaan. Toch is het niet altijd mogelijk een perfecte preparatie uit te voeren. Uiteindelijk wil het publiek liever een geprepareerde piste met korrels als een ongeprepareerde zonder. Bij een stijgende temperatuur wordt er vaak pas op het laatste moment geprepareerd, aangezien zachte sneeuw zich beter laat bewerken.
Ten derde de sneeuw. Blogger Matthijs legt in deze blog uit wat het verschil tussen natuur- en kunstsneeuw nog voor een invloed heeft op het prepareren.
Rusttijd
Goed, nu hebben we dat tijdstip geperfectioneert maar dat is niet het enige waar we rekening mee moeten houden. De sneeuw heeft ook een rusttijd nodig om zich te kunnen vestigen op de piste. Dit is een van de redenen dat veel pistes gesloten worden.
De andere reden is, dat de loodzware pistenbullys niet altijd op eigen kracht de berg omhoog komen. Ze gebruiken daarvoor een kabel bevestigd aan een punt op de piste. Die kabels zijn in het donker slecht zichtbaar en kunnen fataal zijn voor skiërs of snowboarders. Het is niet zonder reden dat de piste sluitingen er zijn..
Sneeuwdiepte
De chauffeur van de pistenbully moet er niet alleen maar voor zorgen dat zijn gevaarte de gehele piste prepareert. Hij is ook verantwoordelijk voor de diepte waarin geprepareerd wordt.
Door de preparatie worden de sneeuwkristallen samengedrukt, de lucht verdwijnt en de dichtheid van de sneeuw neemt toe. Dit verhoogt de weerstand tegen warmte. Hoe dieper geprepareerd, hoe langer het nieuwe pistenoppervlak behouden blijft.
Ribbels
Dan nog even terugkomend op die ribbels. Die liggen niet alleen maar mooi te zijn op zo’n piste, maar ze zijn ook zeker van nut. Door de ribbels ontstaat er een grotere oppervlakte waardoor de sneeuw sneller kan afkoelen. Deze oppervlakte zorg er ook voor dat onze ski’s meer grip hebben en zich beter laten sturen.
Daarnaast zorgen de ribbels ook voor een zachtere ondergrond en dus een fijner gevoel bij het glijden. Hierdoor voelt het vaak zo dat de beste carving bochten op een vers geprepareerde piste plaats vinden.
Tot slot
Al met al is zo’n geprepareerde piste misschien toch niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Niet alleen zit er uren werk in (op tijdstippen waarop de zon niet schijnt), maar ook het werk zelf is niet zo eenvoudig.
Ook tijdens de schemering, in de mist en gedurende hevige sneeuwbuien moet ervoor gezorgd worden dat de sneeuw over de gehele piste gelijk verdeeld is. Met de vele knoppen, joysticks en hendels in de pistenbully is het elke keer weer een klein wondertje dat de piste er weer zo strak bij staat als de dag ervoor.
Dus volgende winter als ik weer s’ochtends bovenaan de piste sta, bedank ik stilletjes het pistenpersoneel, voordat ik carvend mijn bochten naar het dal begin.
