Eind september had ik de eer om Maarten Meiners te interviewen op een terras in Innsbruck. Dit voor onze nieuwe reeks: ‘Living the Dream’. Nu, zes maanden later, ben ik zelf aan de beurt om over mijn eigen ‘droomleven’ te schrijven. Droomleven? Oké, misschien wat overdreven, maar genieten doe ik elke dag met volle teugen!
How it all started…
Om te beginnen, zal ik me even voorstellen. Ik ben Kelly, inmiddels 24 jaar oud en opgegroeid in de regio Rotterdam (ken je dat niet horen dan? ;-)). In het laatste jaar van m’n bachelor heb ik m’n vrijstellingen gebruikt om er even tussenuit te sneaken. Naar Oostenrijk en wel voor de onder ons zeer bekende Anwärter opleiding! Het plan was om het jaar daarop een seizoen in de skischool mee te pikken en daarna in NL een masteropleiding te starten. Welke masteropleiding? Nog geen idee!
De twijfel tussen een leuke opleiding in een minder leuke stad of een minder leuke opleiding in een leuke stad was groot. Na de Anwärter opleiding ben ik vanuit Innsbruck weer naar huis gevlogen en al tijdens de busrit op weg naar de luchthaven begon het te kriebelen… Je zou hier maar wonen! Het toeval wilde dat de leuke opleiding ook in deze leuke stad werd aangeboden en eigenlijk wist ik het toen stiekem al wel: hier wil ik heen!!
Leuk idee, maar dan?
Wekenlang spookte het idee om in Innsbruck te gaan studeren door m’n hoofd, maar wist ik niet goed of ik dit wel waar durfde te maken. Na het bij m’n ouders te hebben aangekaart en wat financiële beraadslagingen was de kogel door de kerk: ik ging ervoor! Bij de opleiding inschrijven, een studentenkamer zoeken, wat contacten van de skilerarenopleiding appen, enz. Zo gezegd, zo gedaan!
And go! Auf geht’s!
Na een super afscheidsfeest (zo dankbaar voor deze avond!) begon mijn avontuur een week later toch echt. Eerst langs de universiteit om m’n inschrijving af te ronden en toen door naar m’n studentenkamer. Na een dag schoonmaken, een melige rit naar Ikea en de kamer inrichten, was het zover. Mijn leven in Innsbruck was begonnen!
De eerste maand was een behoorlijke rollercoaster. Ik genoot intens. Eén dag skiën voelde als vakantie en een fietsrit naar de universiteit ging ook niet zonder lach op m’n gezicht, maar tegelijkertijd pushte de uni mij tot het uiterste om het toelatingstentamen te halen. Hoe vaak ik niet dacht: “Als ik dat tentamen niet haal, heb ik in ieder geval maar mooi een maand hier mogen wonen!”.
Maar! Ik haalde het tentamen en het was daardoor zeker dat ik de komende twee jaar nog in Innsbruck mocht wonen. Dat betekende ook: minstens twee seizoenen in de skischool! Doordat de universiteit drie weken kerstvakantie en de hele maand februari vakantie heeft, kon ik precies in de hoogseizoenen in de skischool werken en daar buitenom studeren. Perfect! Tussendoor lieve vriend(inn)en of familie die me bezoeken, dat vind ik stiekem echt één van de leukste dingen. Die fijne mensen van thuis kunnen combineren met al het moois wat ik hier heb: dat vind ik heel bijzonder en geniet ik enorm van.
Time flies when you’re having fun!
Inmiddels, tweeënhalf jaar verder, kan ik zeggen dat de tijd echt voorbij is gevlogen. Als ik door m’n foto’s scroll, ontstaat er een grote glimlach op m’n gezicht van alle mooie ervaringen die ik heb meegenomen hier. Ik weet niet eens waar te beginnen! Ik heb continue geprobeerd zoveel mogelijk te genieten en te ondernemen, veel van Tirol en het land Oostenrijk te zien en het lijkt wel alsof ik het iedere dag nog fijner vind dat ik hier woon. Het prachtige uitzicht vanuit m’n kamer, hoe mooi de stad is, een drankje doen met vrienden aan de Inn, de luxe van zoveel bergen binnen handbereik hebben en natuurlijk de ontelbare dagen waarop geskied kan worden en dat in álle skigebieden: “These are a few of my favourite things.” (Zong je deze in je hoofd stiekem ook mee als Maria van The Sound of Music? ;-)).
Gepland was om het hele winterseizoen 2020/2021 in de skischool te werken, maar dat ging helaas niet door. Op z’n zachtst gezegd ontzettend jammer, maar dat hoef ik jullie niet uit te leggen. Op 1 maart dit jaar ben ik met een vaste baan begonnen, net buiten Innsbruck. Daarmee heb ik voor m’n gevoel eindelijk wat meer zekerheid om hier definitief te kunnen blijven wonen. Still can’t believe it! Ontzettend dankbaar dat ik hierdoor de kans krijg om nog langer te genieten van al het moois dat ik hier meemaak, de fijne mensen om me heen en al het toffe dat de omgeving me biedt.
Tips
Wat ik zou willen meegeven aan mensen die dezelfde stap overwegen? Mij contacten! Te veel tips om hier in de blog te plakken… Wat ik zelf heel grappig vind, is de alom bekende opmerking: “Ja maar ergens wonen is niet hetzelfde als ergens op vakantie gaan!”. Dat klopt! Maar in dit geval is het nog beter! 😀 Het hele jaar hier wonen, betekent het hele jaar door vrije tijd als vakantie kunnen ervaren. Er echt even uit zijn, je vakantiebestemmingen kunnen ontdekken zonder de lange reizen en dat ieder weekend. En voor ons sneeuwsportleraren heel heeel heeeel heeeeeeeeeel belangrijk: heel veel kunnen skiën of snowboarden!
